Pyrrusowe zwycięstwo Poczty nad InPostem

Potężne kolejki w placówkach pocztowych, korespondencja niedostarczana na czas, rosnąca liczba reklamacji i kar za opóźnienia, przeładowani listami i nadmiarem obowiązków listonosze i wizja protestów pracowników – ten rok dla Poczty Polskiej (PP) zaczął się fatalnie. Państwowy operator, choć z końcem 2015 r. odebrał swojemu głównemu rywalowi, grupie InPost, cenny kontrakt na obsługę korespondencji sądów, a w efekcie doprowadził do jej wycofania z rynku listów, popadł w poważne tarapaty. Odzyskanie monopolu okazało się pyrrusowym zwycięstwem.

– Rynek pocztowy w Polsce nie jest łatwy, o czym przekonali się nasi konkurenci, którzy wycofali się z niego, pozostawiając swoich klientów bez obsługi, a pracowników bez ostatnich wynagrodzeń – podkreśla Zbigniew Baranowski, rzecznik Poczty.

130 procent normy

Przegrany przez PP w 2013 r. przetarg sądowy, wart 0,5 mld zł, sprawił, że poprzedni zarząd państwowej spółki mocno zredukował zatrudnienie. – Z pracy odeszło 2,5 tys. listonoszy. Dziś, gdy Poczta odzyskała obsługę sądów, ta decyzja odbija się czkawką. PP brakuje ludzi do pracy, a tej przybyło – mówi Bogumił Nowicki, przewodniczący związku zawodowego Solidarność Pracowników PP.

Po wycofaniu się InPostu z rynku listów Poczta odnotowała 17-proc. wzrost obsługiwanych przez siebie listów zwykłych i 12-proc. – poleconych. W konsekwencji pocztowcy zostali obłożeni nadmiarem pracy. – Badania obciążeń pracą wykazały, że w niektórych przypadkach sięgało ono niemal 130 proc., gdzie 100 proc. to normalny, 8-godzinny dzień pracy – wyjaśnia Bogumił Nowicki.

Eksperci potwierdzają, że sytuacja w PP jest trudna. – Na skutek restrukturyzacji zatrudnienia przez poprzedni zarząd teraz brakuje pracowników. Ale Poczta podejmuje intensywne działania, by zapełnić tę lukę. Trwają programy rekrutacyjne, rozbudowywana jest sieć placówek. Powstają one coraz bliżej klientów, w centrach handlowych – zaznacza Krzysztof Piskorski, kierujący Instytutem Pocztowym.

Według niego mówienie o niewydolności PP nie jest uzasadnione. Jak tłumaczy, obecnie mamy do czynienia z sezonowym szczytem związanym z wysyłką PIT-ów i decyzji o stawkach podatku od nieruchomości. To potęguje kolejki. – A tych nie da się uniknąć. Są one przecież też choćby w urzędach skarbowych czy supermarketach – dodaje.

O tym, że wcale nie jest tak źle, mogłyby świadczyć również niedawne wyniki obciążeń pracą (z października ub.r.) przeprowadzone przez Pocztę. Wynikało z nich, że w wielu obszarach pracy w ciągu pół roku wręcz ubyło. Listonoszy to oburzyło. Twierdzą wprost: to manipulacja. Związkowcy wysłali do zarządu stanowisko w tej sprawie – twierdzą, że nadużyto ich zaufania.

– Ci, którzy zmanipulowali rzeczywistość, powinni być pociągnięci do odpowiedzialności. Listonosze i pracownicy okienkowi są przeciążeni pracą, większości rejonów doręczeń nie są w stanie obsłużyć w normalnym czasie – oburza się szef pocztowej Solidarności.

Ale brak pracowników to niejedyny kłopot PP.

Milionowe roszczenia

Część związków zawodowych domaga się podwyżek rzędu 500 zł miesięcznie. Grupa niezrzeszonych listonoszy idzie dalej i chce dodatkowego 1 tys. zł miesięcznie oraz reorganizacji warunków pracy. Żądania wydają się nierealne, biorąc pod uwagę, że każde 100 zł podwyżki to dla PP 80 mln zł dodatkowych kosztów. Listonosze skrzykują się na Facebooku i zapowiadają w przyszłym tygodniu protest w Warszawie. Pocztowcy twierdzą, że jeszcze kilka lat temu zarabiali 100 proc. średniej krajowej, dziś tylko ok. 75 proc.

Średnia pensja u państwowego operatora to 3,3 tys. zł brutto, ale wynagrodzenie zasadnicze nowo zatrudnionego listonosza to maksymalnie 2,15 tys. zł brutto. W lutym rozpoczęły się jednak w PP prace nad nowym funduszem wynagrodzeń. Mają zakończyć się w tym miesiącu. Od kwietnia ma wejść w życie również nowy regulamin premiowania (zakłada on, że kwartalnie pracownicy zyskają 600–800 zł). – Pracujemy nad systemowym programem wzrostu wynagrodzeń tak, by w ciągu pięciu lat średnia płaca w PP zbliżyła się maksymalnie do średniej krajowej – wyjaśnia Zbigniew Baranowski.