Niejasna przyszłość wodorowej strategii UE

Dla Komisji Europejskiej odnawialny wodór jest jednym ze sposobów dekarbonizacji gałęzi przemysłu, które trudno jest zelektryfikować. W połowie 2020 roku opublikowała unijną strategię wodorową i zaktualizowała ją publikując plan REPowerEU w 2022 roku. 

Komisja wyznaczyła także kierunek tworzenia energii odnawialnej rynku wodoru w UE poprzez ustalenie celów produkcji wodoru i import. Uznała także, że wodór niskoemisyjny może odegrać rolę w przejściu na gospodarkę neutralną klimatycznie, co planowane jest przez KE w 2050 roku. 

Czytaj więcej

Drogowy

Stawki lekko w górę, ale do zdecydowanej poprawy daleko

Zmniejszenie liczby samochodów spowodowało wzrost stawek, ale perspektyw makroekonomiczne nie dają dużych nadziei na poprawę sytuacji przewoźników.

Cele nie bilansują się

W latach 2021-2027 na wdrożenie strategii wodorowej KE przeznaczyła 18,8 mld euro w kilkunastu programach, z których dwa podstawowe to Recovery and Resilience Facility oraz Innovation Fund. 

W 108-stronnicowym raporcie Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdza, że ​​plan Komisji Europejskiej dotyczący dostarczania wodoru do trudnych do ograniczenia emisji gałęzi przemysłu w UE i napędzania transformacji energetycznej jest nierealistyczny. Europejski Trybunał Obrachunkowy twierdzi również, że w planie nie uwzględniono najbardziej podstawowych założeń przemysłowych dotyczących wodoru. ETO przypomina, że przy zamianie prądu na wodór, tracone jest 30 proc. energii. Proces wytwarzania wodoru w elektrolizerach a następnie produkcja prądu z wodoru ma sprawność zaledwie 50 proc. 

Niska sprawność przekłada się na ceny „zielonego” wodoru”, którego kilogram kosztował w 2022 roku 12 dol., natomiast produkowanego z gazu ziemnego 1-3 dol. ETO przypomina, że do produkcji wodoru potrzebna jest czysta woda (10 kg na 1 kg wodoru), co także może być wyzwaniem. 

Niska sprawność procesu oznacza także, że potrzebuje on więcej energii, a zatem przyspiesza ocieplenie planety. 

Europejski Trybunał Obrachunkowy potwierdza, że ​​definicje celów związanych z wodorem określone w strategii wodorowej i planie REPowerEU były niejasne, zarówno pod względem mocy instalowanych elektrolizerów, jak i pod względem wielkości importu. Komisja ustaliła docelową wydajność elektrolizerów wodoru odnawialnego na poziomie 6 GW do 2024 roku i co najmniej 40 GW do 2030 roku. Natomiast cel importowy ustaliła na 10 mln ton wodoru ze źródeł odnawialnych do 2030 roku.

Zdaniem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego Komisja nie wyjaśniła, czy cele wyrażono w kategoriach wprowadzonej energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, czy też w postaci produkcji wodoru, która jednocześnie opierała się na jakości i wydajności elektrolizerów oraz stratach energii wywołanych w procesie wytwarzanie wodoru ze źródeł odnawialnych. Ponadto, jeśli chodzi o cele importowe, Komisja wspomina o 10 milionach ton H2, które są podzielone na 6 mln ton wodoru odnawialnego i prawie 4 mln ton amoniaku, chemicznie pochodnej wodoru. 

Czytaj więcej

Drogowy

W Polsce pogłębia się zapaść na rynku ciężarówek

Rejestracje ciężarówek podążają za malejącymi wskaźnikami aktywności gospodarczej Europy. Place pełne ciężarówek na sprzedaż.

KE planuje szybkie porozumienie

W planie strategicznym REPowerEU Komisja nie wyjaśnia, czy 4 mln ton ekwiwalentu wodoru mają być importowane jako amoniak, czyli około 25 mln ton w równych ilościach, czy zamiast tego będą to 4 mln ton amoniaku, co odpowiada zaledwie 0,6 mln ton wodoru.